Ondernemers en banken zijn nog geen partners in business

Partners in Business

Een goed huwelijk? Ondernemers en banken zijn van elkaar afhankelijk, maar echt gelukkig lijkt men zelden van elkaar te worden. Voor mijn promotieonderzoek aan de Universiteit van Leiden hebben we een enquête rondgestuurd naar zowel ondernemers als banken, om te kijken wanneer de band warm is, en wanneer juist het verval intreedt. Hieronder behandel ik een aantal opvallende uitkomsten van deze enquête.

Ondernemers zijn brave jongens...

Bij de kredietverlening wordt in de contracten afgesproken dat de ondernemers alle relevante informatie delen met de bank. Ik had zelf verwacht dat de ondernemers niet enthousiast zouden zijn om de vuile was buiten te hangen. De bank kan immers in het uiterste geval het krediet intrekken, wat het einde van het bedrijf kan betekenen. Terughoudend zijn met slecht nieuws kan dus een rationele keuze zijn. De ondernemers zelf zeggen echter dat ze dat ze altijd de bank goed op de hoogte houden. Zowel in goede als in slechte tijden zijn ze open en eerlijk tegen de bank. Slecht nieuws wordt altijd gedeeld, al bestaat de angst dat de bank harde maatregelen zal nemen.

…maar banken niet?

Aan de andere kant missen ondernemers van de kant van de bank wel deze openheid. Hoe hun relatiebeheerder tot zijn beslissingen komt, is zelden transparant, en de voorwaarden en procedures zijn vaak ondoorzichtig. Daarbij maakt het overigens niet uit of het met het bedrijf goed gaat of niet. Iedereen heeft in gelijke mate het gevoel in het duister gehouden te worden. De verrassende uitzondering is overigens de afdeling Bijzonder Beheer, waar alle ondernemingen die er slecht voorstaan onder komen te vallen. Deze wordt juist niet als een black box gezien.

Banken zijn geen partners in business

Ondernemers hebben dan ook niet het gevoel dat de banken partner in business zijn, maar meer onderdeel van een verstandshuwelijk. Het beeld is vaak negatief. De onderlinge relatie krijgt met een 5,4 net geen voldoende, maar ‘de bank handelt in het gezamenlijke belang’ scoort een 4,7. De bankiers geven zichzelf echter een ruime voldoende met een 6,6. Ik weet niet wie er gelijk heeft, maar werken aan de onderlinge relatie lijkt mij geen overbodige luxe.

Werken aan de relatie

Het kredietcontract, dat de uitwisseling van informatie probeert af te dwingen, lijkt dus inhoudelijk redelijk te voldoen, maar het kan er geen warme relatie van maken. Ik denk dat wederzijds vertrouwen en onderlinge samenwerking beter zullen werken, voor beide partijen. In Engeland hebben de banken met dat doel het Statement of Principles: opgesteld, met als ondertitel Banks and Micro-Enterprises – Working Together. De kern van het statement is dat men van het begin af aan open en eerlijk zal communiceren, en dat men samen naar oplossingen zal zoeken bij eventuele problemen. Misschien een goed idee om te kijken of dat ook in Nederland mogelijk is?