Lopende band terug op oude nest

Het begint zo langzamerhand echt een trend te worden. Steeds meer MKB’ers halen hun fabriekstak terug naar ons koude kikkerlandje. Niet omdat de werknemers in de traditionele productielanden massaal aan het staken zijn, maar omdat de lonen van deze werkkrachten stijgen en de kwaliteit van hun producten afneemt. Hiernaast zijn aan deze terugkeer ook voordelen verbonden voor onze lokale economie. En die kan wel een boost gebruiken.

Enquête TNS Nipo toont ommekeer aan 

Uit een door TNS Nipo verrichtte enquête is gebleken dat momenteel  1 op de 10 MKB’ers hun productiefaciliteiten heeft teruggehaald naar Nederland. Daarnaast speelt nog eens 5% met het idee om hun productieketen als de wiedeweerga terug te brengen op het oude nest. Afgelopen juli sloten meerdere Nederlandse bedrijven al hun fabrieken in China. Gestegen productiekosten en een grillige lokale valuta zijn hier debet aan.

Loonkostensubsidie drijfveer voor terugkeer lopende band

Zij blijken nu trendsetters te zijn. Steeds meer ondernemers volgen hun voorbeeld en ook landen als Frankrijk en Spanje zien het nut van de terugkeer van de lopende band. Laatstgenoemd land mag overigens behoorlijk wat meters op de lopende band verzetten alvorens de staatsschuld weer enigszins draagbaar is. Nederlandse bedrijven beogen met de terugkeer voornamelijk mensen uit de sociale werkvoorziening in te zetten. Hiermee komen zij namelijk in aanmerking voor loonkostensubsidie.

Andere motieven om de fabrieken in exotische landen op slot te gooien zijn gestegen loonkosten, kwaliteitsvermindering, productieverlies door miscommunicatie en reiskosten. Met name op de ellelange boot- en vliegtochten kan bezuinigd worden door de productieketen in eigen regio onder te brengen. Hoogleraar internationale economie Steven Brakman waarschuwt voor te grote euforie. Volgens hem zal de terugkeer van productie, oftewel reshoring, geen potentiële banenmotor zijn.

“Twente als textielregio komt niet terug”.

Politiek geeft reshoring groen licht

Positief in dit proces is de rol van de politiek. Zo heeft minister van Sociale Zaken, Lodewijk Asscher, een spaarpotje ter waarde van 600 miljoen euro beschikbaar gesteld voor bedrijven die hun productie terughalen naar Nederland. Toch een mooi gebaar uit Den Haag. Het heeft er alle schijn van dat de politiek het belang van ondernemen als aanjager van de economie weer op reële waarde gaat schatten.

Jeugd profiteert meest van reshoring

Interessant binnen deze terugkeer is  het recente wetsvoorstel van dezelfde gevierde minister Asscher om flexwerkers met een oproepovereenkomst voortaan recht op het wettelijk minimumloon te geven. Steeds vaker moeten werknemers genoegen nemen met een verlaging van hun salaris. Het mag volgens Asscher echter niet zover gaan dat mensen een loon ontvangen onder de minimumgrens. Zo worden postbodes boven de 23 jaar op dit moment soms betaald naar het salaris van een 16 of 17-jarige.

Voor bedrijven die hun productie terughalen zou het de voordelen van deze terugkeer vergroten als zij mensen in dienst kunnen nemen die bereid zijn onder de minimumgrens te werken. Denk hierbij ook aan de grote stroom werkzoekenden uit Oost-Europa die alle mogelijke klussen willen aanpakken voor een betrekkelijk gering salaris. Wanneer het wetsvoorstel doorgang vindt zullen bedrijven geneigd zijn om met name jonge werknemers voor hun productiewerkzaamheden in dienst te nemen. In elk geval is dit wel positief voor de jeugdwerkloosheid!